W niniejszym artykule autorka opisuje polską grzeczność językową, uwzględniając dwa aspekty. Pierwszy z nich to aspekt gramatyczny, który w języku polskim dotyczy głównie zaimków osobowych dzielących się na dwa rodzaje: grzecznościowe oraz poufałe. Na podstawie towarzysko-społecznej relacji między nadawcą a odbiorcą tekstu językowego rozmówcy decydują o sposobie zwracania się do partnera rozmowy oraz stylu wypowiedzi, wybierając słowa odpowiednie dla danej sytuacji. Drugi aspekt to aspekt kulturowo-społeczny, którego podstawą są sfera oficjalna i nieoficjalna. Sfera oficjalna wiąże się najczęściej z relacją na pan/pani, a sfera nieoficjalna – z relacją na ty. Istnieje w polskim społeczeństwie zwyczaj językowy tzw. przejścia na ty, po którym zmniejsza się dystans między uczestnikami aktu komunikacji teoretycznie na zawsze. O przejściu na ty piszą także badacze z dziedziny lingwistyki komparatywnej oraz socjologii lingwistycznej.
Jako przykładowy akt grzecznościowy autorka przeanalizowała przeprosiny, a materiał językowy stanowią wypowiedzi postaci z polskich seriali telewizyjnych. Autorka wybrała trzy następujące pozycje: BrzyUla, Magda M. oraz rodzinka.pl, w których można zaobserwować zarówno oficjalną, jak i nieoficjalną sytuację komunikacyjną oraz oba typy relacji między rozmówcami – relacja na pan/pani i na ty. Charakterystyczna dla przeprosin w języku polskim jest odmienność sformułowań między wypowiedziami w relacji na pan/pani, a tymi w relacji na ty. W relacji na pan/pani najczęściej używane są proste i krótkie formy, natomiast relacja na ty pozwala rozmówcom na stosowanie bardziej rozbudowanych konstrukcji zdaniowych, na przykład dodawanie usprawiedliwienia. Można również zaobserwować, że w kontekście polskim intencja aktu przeprosin należy do osoby mającej poczucie winy, podczas gdy w społeczeństwie japońskim nadawca przeprosin często jest do nich zmuszony ze względu na niższą rangę społeczną w stosunku do rangi rozmówcy.